Αντιμόνιο ή Αντιμονίτης (Antimonαte)
Κρύσταλλοι Αντιμονίου ή Αντιμονίτη!
- Ομάδα : Αυτοφυές στοιχείο
- Κρυσταλλικό Σύστημα Τριγωνικό
- Χημικός Τύπος : Sb
- Σκληρότητα : 3 – 3,5
- Ειδικό Βάρος : 6,6 με 6,7
- Σχισμός : Τέλειος, βασικός
- Θραυσμός : Ανώμαλος
- Χρώμα : Αργυρώδες γκρίζο
- Γραμμή Σκόνης : Γκρίζα
- Λάμψη : Μεταλλική
- Φωταύγεια ( Φθορισμός) : Δεν Παρουσιάζει
Το μεγαλύτερο μέρος του αντιμονίου εξάγεται από το Στιβνίτη. Ωστόσο, μερικές φορές βρίσκεται μόνο του ως αυτοφυές στη φύση. Το αντιμόνιο είναι ένα αδιαφανές, ανοιχτό, αργυρόχρωμο μέταλλο με λαμπερή λάμψη. Η ονομασία του προήλθε από το al-athmud, αραβική λέξη για τον Στιβνίτη, ενώ το χημικό σύμβολο Sb προήλθε από το stibium, τη λατινική ονομασία του στοιχείου.
Οι επιστήμονες γνώριζαν το αντιμόνιο τουλάχιστον από τον 15 αιώνα. Αναγνωρίστηκε ως αυτοφυές στοιχείο το 1707 από το Νικολά Λεμερί (1645-1715) διακεκριμένο Γάλλο χημικό, ο οποίος ήταν για πολλά χρόνια φαρμακοποιός του Λουδοβίκου ΙΔ’. Ο Λεμερί εργάστηκε πάνω στον Στιβνίτη και μπορεί να μην είχε αντιληφθεί ότι το αντιμόνιο βρισκόταν επίσης ελεύθερο στη φύση.
Οι χρήσεις του Αντιμονίου
Κρύσταλλοι Αντιμονίου ή Αντιμονίτη!
Σε καθαρή μορφή, το αντιμόνιο δεν έχει σημαντικές χρήσεις. Όταν όμως συνδυαστεί με άλλα μέταλλα, αυξάνει την αντοχή τους και τα κράματα που σχηματίζει έχουν πολλές πρακτικές εφαρμογές. Είναι κύριο συστατικό των συγκολλητικών υλικών, του μετάλλου μπριτάνια και των μαγειρικών συσκευών, καθώς και μερικών μορφών χυτοσίδηρου. Χρησιμοποιείται ως συστατικό στις σφαίρες και ως υλικό επικάλυψης στα τηλεφωνικά καλώδια και στις πλάκες των συσσωρευτών.
Ενώσεις Αντιμονίου
Οι ενώσεις του αντιμονίου χρησιμοποιούνται ευρέως και βρίσκονται σε πολλούς τύπους κεραμικών, ριπολίνης, μονωτικών πυρός, χρωστικών γυαλιού και σε διάφορες μορφές ελαστικού. Επίσης στην ιατρική ως αποχρεμπτικά και εμετικά.
Δοκιμές και επεξεργασία
Όταν το αντιμόνιο καίγεται στον αέρα, κάνει τη φλόγα γαλαζοπράσινη και εκλύει εξαιρετικά δηλητηριώδεις λευκούς ατμούς. Τα επιφανειακά εγκλείσματα μπορούν να αφαιρεθούν με όλα τα οξέα εκτός από θειικό.
Χαρακτηριστικά Αντιμονίου
Κρύσταλλοι Στιβνίτη ορυκτό του Αντιμονίου!
Το αντιμόνιο είναι μεταλλικό αυτοφυές στοιχείο. Οι κρύσταλλοι του ανήκουν στο τριγωνικό σύστημα συμμετρίας και μπορεί να εισχωρούν ο ένας μέσα στον άλλο στο γνωστό φαινόμενο της διδυμίας. Εξωτερικά, εμφανίζονται συχνά ως ψευδοκύβοι ή με πλακοειδή μορφή, αλλά αυτά τα σαφώς καθορισμένα σχήματα είναι σπάνια: τα πιο πολλά κοιτάσματα εμφανίζονται σε μεγάλους βόλους (συμπαγή συσσωματώματα ) ή σε μικροσκοπικούς κόκκους, ενώ μερικά απαντώνται σε πλακοειδείς ή βελονοειδείς σχηματισμούς.
Προέλευση Αντιμονίου
Το αντιμόνιο σχηματίζεται σε φλέβες που έχουν αλλοιωθεί από τη δράση θερμού νερού (υδροθερμικές). Βρίσκεται σε παραγενέσεις με τα άλλα αυτοφυή στοιχεία Αρσενικό και Άργυρο, καθώς και με τα ορυκτά Γαληνίτη, Σιδηροπυρίτη, Σφαλερίτη, και Στιβνίτη. Τα κύρια κοιτάσματα αυτοφυούς αντιμονίου στον κόσμο βρίσκονται στις ακόλουθες περιοχές : Βόρνεο, Νιου Μπρουνσβικ και Κεμπέκ (Καναδάς), Χιλή, Πρίμπραμ (Δημοκρατία της Τσεχίας), Σαντ Άντρεασμπεργκ (Γερμανία), Κάλιαρι και Κόμο (Ιταλία), Κόιμπρα (Πορτογαλία), Σάλα (Σουηδία), Καλιφόρνια (ΗΠΑ).
Ενεργειακές ιδιότητες Αντιμονίου
Κρύσταλλοι Αντιμονίου ή Αντιμονίτη!
Δεν είναι ακόμα γνωστές!