Ήλεκτρον ή Κεχριμπάρι

Ήλεκτρον ή Κεχριμπάρι ( Amber )

 Διάφορα Κεχριμπάρια

• Ομάδα : Οργανικό υλικό
• Κρυσταλλικό Σύστημα : Συνήθως άμορφο.
• Χημικός Τύπος : Απολιθωμένη ρητίνη πλησίον του C₁₀H₁₆O με λίγο H₂S
• Σκληρότητα : 2
• Ειδικό Βάρος : 1,05 – 1.096
• Σχισμός : Δεν Παρουσιάζει.
• Θραυσμός : Κογχώδης
• Χρώμα : Κίτρινο, καστανό, κόκκινο υάκινθου, σπάνια μπλε, πράσινο , μαύρο.
• Γραμμή Σκόνης : Λευκή
• Λάμψη : Λιπώδης, αμβλεία.
• Φωταύγεια (Φθορισμός) : ανοιχτό μπλε , κίτρινο.
• Αναβάθμιση : Με θέρμανση σε λάδι , θερμική πίεση.

Ιστορικά στοιχεία του Κεχριμπαριού

Το κεχριμπάρι  είναι γνωστό εδώ και χιλιάδες χρόνια . Όταν ανακαλύφθηκε κανείς δεν γνώριζε πώς ακριβώς σχηματίστηκε ή από πού ήρθε. Οι περισσότερες παλιές θεωρίες για την προέλευση του φαίνονται σήμερα παράδοξες. Μερικοί θεωρούσαν ότι συνδεόταν με την άμβρα, ένα κηρώδες υγρό που εκκρίνει η φάλαινα και που βρίσκουμε συχνά , όπως και το κεχριμπάρι , στη θάλασσα. Άλλοι πίστευαν ότι το κεχριμπάρι  σχηματιζόταν από τις ακτίνες του ήλιου που συμπυκνώνονται και στερεοποιούνται όταν σκοτεινιάζει ( από όπου και το χρυσαφένιο χρώμα του) . Μερικοί πολιτισμοί πίστευαν ότι το κεχριμπάρι  σχηματιζόταν από τα ούρα του λύγκα. Οι αρχαίοι Έλληνες παρατήρησαν ότι, αν έτριβαν το κεχριμπάρι  με πανί, αποκτούσε στατικό ηλεκτρισμό και έλκυε τη σκόνη. Αυτό είναι επιστημονικά σωστό, πολλές όμως από τις υποθετιμένες ιδιότητες που του προσέδιδαν είναι αβάσιμες . Ταξινομήθηκε ως πυρόλιθος και πίστευαν ότι είχε θεραπευτικές ιδιότητες στην θεραπεία της νευρασθένειας και των παθήσεων του αναπνευστικού συστήματος. Πίστευαν ότι έδινε θάρρος και μερικές φορές το δώριζαν στους Ρωμαίους μονομάχους πριν από την είσοδο τους στο στίβο για να αγωνιστούν. Μερικοί πίστευαν ότι πρόσφερε προστασία κατά της πυρκαγιάς και του νερού ή ότι ήταν προστάτης των αγέννητων παιδιών.

 Λειασμένα βότσαλα Κεχριμπαριού Βαλτικής

Το κεχριμπάρι  σχηματίζεται από τη συμπίεση και τη συμπύκνωση της ρητίνης των κωνοφόρων δέντρων. Το κεχριμπάρι  είναι συνήθως καστανοκίτρινο, αλλά μπορεί να είναι μαύρο , καστανό, η πορτοκαλί. Μερικά πολύ σπάνια δείγματα είναι κόκκινα, πράσινα, και μπλε. Το αδιαφανές, γαλακτώδες λευκό κεχριμπάρι  είναι γνωστό και ως «ήλεκτρο οστών». Μερικά δείγματα περιέχουν τέλεια διατηρημένα είδη ζώων, τα οποία παγιδεύτηκαν προφανώς στη ρητίνη πριν αυτή στερεοποιηθεί. Τα ζώα αυτά μπορεί να είναι έντομα , βάτραχοι, σαύρες, και φρύνοι, μερικά είδη εκ των οποίων έχουν εκλείψει. Το καλύτερο κεχριμπάρι είναι διαφανές. Με τα δείγματα αυτά κατασκευάζονται χάντρες και φυλακτά , ροζάρια και θρησκευτικά ειδώλια, πλαίσια επίπλων , τσιγαροθήκες , στόμια πίπας , και διάφορα άλλα διακοσμητικά αντικείμενα. Μερικά από τα ωραιότερα κινέζικα βάζα είναι από κεχριμπάρι.

Χαρακτηριστικά του Κεχριμπαριού

Καθώς το κεχριμπάρι  είναι οργανικής προέλευσης, η χημική του σύσταση ποικίλλει. Περιέχει , ωστόσο , πάντοτε άνθρακα , υδρογόνο και οξυγόνο , μαζί με υδρόθειο, ένα αέριο το οποίο , όταν ελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα , αφήνει μια χαρακτηριστική μυρωδιά κλούβιων αυγών. Το κεχριμπάρι  είναι ελάχιστα πιο βαρύ από το νερό: επιπλέει και σ αυτό οφείλεται η εμφάνιση του σε πολλές παραλίες του πλανήτη μας, μακριά από τον τόπο του αρχικού σχηματισμού του. Αν τοποθετήσουμε το κεχριμπάρι  κάτω από υπεριώδες φως μεγάλου μήκους κύματος , εμφανίζει συνήθως μια ασπρογάλαζη φωταύγεια , αν αντίθετα εκτεθεί σε ακτινοβολία μικρού μήκους κύματος , η φωταύγεια του τείνει προς το πράσινο. Το κεχριμπάρι  είναι εξαιρετικά ευαίσθητο στη θερμότητα , αρχίζει να μαλακώνει στους 150° C και τήκεται στους 200° C περίπου. Αυτό είναι μια από τις βασικές δοκιμές για τη διάκριση του αυθεντικού κεχριμπαριού από τις κυριότερες απομιμήσεις του, οι οποίες έχουν χαμηλότερη ευαισθησία στη θερμότητα.

Η κοπή του κεχριμπαριού

Το κεχριμπάρι  διαμορφώνεται από έμπειρους τεχνίτες σε διάφορα σχήματα, ιδίως σε λεία θολωτά καμπουσόν. Κοινή είναι επίσης και η κοπή σε έδρες με προτιμώμενες γωνίες 40-50° για την κορωνίδα και 43° για τον ουρανίσκο. Τα κομμάτια κεχριμπάρι  που περιέχουν σαφώς διακρινόμενα λείψανα ζώων είναι πολύτιμα στη φυσική τους κατάσταση, χωρίς επεξεργασία. Στα εγκλείσματα περιλαμβάνονται φυσαλίδες αέρα, φύλλα και κομμάτια ξύλου. Τα δείγματα αυτά όμως αντιπροσωπεύουν μόλις το 15 {a63b7a4686bc561d359265d6492871b1ba7572fd3e55cdfa2760d79b0922bdac} περίπου του κεχριμπαριού που εξάγεται από τη Γη κάθε χρόνο. Τα εναπομένοντα μικρά κομμάτια χρησιμοποιούνται για την κατασκευή βερνικιού ή τα ενώνουν και τα επεξεργάζονται για να βελτιώσουν την εμφάνισή τους .

Προέλευση Κεχριμπαριού

Λειασμένα βότσαλα Κεχριμπαριού Βαλτικής

Το κεχριμπάρι  σχηματίζεται όταν απολιθώνεται στη Γη η ρητίνη που εκκρίνουν τα κωνοφόρα δέντρα. Αυτή η διαδικασία προϋποθέτει συμπίεση υπό πολύ υψηλή πίεση , που κάνει το υγρό να στερεοποιείται. Τα πιο σημαντικά κοιτάσματα κεχριμπάρι βρίσκονται κατά μήκος των ακτών της Βαλτικής Θάλασσας στη Γερμανία και γύρω από το Καλίνινγκρατ στη Ρωσία. Δείγματα από αυτές τις τοποθεσίες μεταφέρονται συχνά από τη θάλασσα σε τεράστιες αποστάσεις και εκβράζονται μακριά μέχρι την Δανία , τη Νορβηγία και τις ανατολικές ακτές της Αγγλίας . Το κεχριμπάρι της Βαλτικής είναι μερικές φορές γνωστό ως Ηλεκτρίτης , το κεχριμπάρι από την Σικελία ( Ιταλία) ονομάζεται Σιμητίτης και το κεχριμπάρι από το Μιανμάρ ( Βιρμανία) είναι γνωστό ως Βουρμίτης. Το κεχριμπάρι βρίσκεται επίσης σε πολλές άλλες χώρες , ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνονται η Δομινικανή Δημοκρατία , η Γαλλία, το Μεξικό, η Ρουμανία και οι ΗΠΑ.

Επεξεργασία Κεχριμπαριού

Το νεφελώδες κεχριμπάρι καθαρίζεται μερικές φορές με θέρμανση. Μικρά κομμάτια ήλεκτρου που δεν είναι χρήσιμα, συνενώνονται υπό πίεση και παράγουν μια ουσία γνωστή ως ηλεκτροειδές ή πεπιεσμένο κεχριμπάρι, το οποίο κυκλοφορεί στο εμπόριο από από το 1880 ως ρωσικό κεχριμπάρι. Μερικά δείγματα του είναι πολύ ελκυστικά , αλλά κανένα δεν συγκρίνεται με το αυθεντικό πετράδι. Πολλές συνθετικές και φυσικές ύλες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή υποκατάστατων του κεχριμπαριού, ενώ μερικές από τις καλύτερες απομιμήσεις μπορούν να αναγνωριστούν μόνο με χρήση υψηλής τεχνολογίας . Μπορούν να χρησιμοποιηθούν υλικά όπως το πλαστικό, γυαλί , και οι συνθετικές ρητίνες , όμως το αυθεντικό αναγνωρίζεται λόγω της μεγαλύτερης πυκνότητας του. Ένα άλλο κοινό υποκατάστατο είναι το κοπάλ, μια κόκκινη ή πορτοκαλί ρητίνη που λαμβάνεται από τροπικά δέντρα. Η εξωτερική ομοιότητα του κοπάλ με το κεχριμπάρι είναι καταπληκτική, αλλά το κοπάλ τήκεται σε χαμηλότερες θερμοκρασίες από το κεχριμπάρι και βγάζει μία χαρακτηριστική γλυκιά μυρωδιά.

Απομιμήσεις Κεχριμπαριού

Βακελίτης , Κελλουλοϊτης ή κυταρινοειδές , εποξικό υλικό, πεπιεσμένο ήλεκτρον, σκληρή στιλπνή ρητίνη που εκκρίνεται από διάφορα τροπικά δένδρα και χρησιμοποιείται σαν βερνίκι (Κοπάλιο).

Φροντίδα Κεχριμπαριού

Το κεχριμπάρι πρέπει να προστατεύεται από την ζέστη ή την φλόγα , την απόξευση, τα οξέα, και το αλκοόλ , ως επίσης και από τον ιδρώτα και την άμεση έκθεση στο φως του ήλιου καθόσον προκαλείται γήρανση του κεχριμπαριού και απώλεια της λάμψης του. Καθαρίζεται μόνο με σαπούνι και νερό , ενώ δεν επιτρέπεται να γίνετε καθαρισμός με υπέρηχο και ατμό.

Ενεργειακές ιδιότητες Κεχριμπαριού

Χρησιμοποιείται ως φυλαχτό και θεραπευτικό μέσο εδώ και 7000 χρόνια. Αποβάλλει την αρνητική ενέργεια από το σώμα και εξαγνίζει το πνεύμα και την καρδιά. Θεωρείται ασπίδα προστασίας για την μαγεία και τη βασκανία. Διώχνει τη θλίψη και τις αυτοκαταστροφικές τάσεις. Προστατεύει την οικογένεια και στηρίζει τους μαθητές κατά τη διάρκεια εξετάσεων. Καθαρίζει την αύρα και όλο το σπίτι από τις αρνητικές επιρροές.
Δίνει υπομονή κι εμπιστοσύνη στον εαυτό μας για να ξεπεράσουμε τις εμμονές μας.

Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τη σκόνη ήλεκτρου, αναμεμιγμένη με λάδι ή νερό, για τη θεραπεία πολλών ασθενειών. Επίσης, το χορηγούσαν ως ηρεμιστικό, για την ενδυνάμωση της μνήμης και για τη θεραπεία παθήσεων των ματιών, των αυτιών και των πνευμόνων. Πιστεύεται πως καταπολεμά την τρέλα και την επιληψία, γι’ αυτόν το λόγο στην αρχαιότητα πίστευαν πως ο καπνός του διώχνει τα δαιμόνια. Είναι μια καταπληκτική προστασία απέναντι στη βασκανία, ιδίως για τα μικρά παιδιά.